วันศุกร์ที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2567

ความตายเจ้าขา

"ความตาย" มาเถอะ! มาเร็ว ๆ !  มาก่อนที่ผมจะต้องเผชิญความเจ็บปวด ทุกข์ทรมาน และความยุ่งยากในการมีชีวิต...

ไม่กลัวความตายอีกต่อไป...อยู่มาจนถึงวัยนี้ก็ได้กอบโกยกำไรในชีวิตมาอย่างเกินคุ้มแล้ว ลูกหลานก็ไม่มี ห่วงในทรัพย์สมบัติก็ไม่มี ผมแค่หยุดหายใจแล้วจากไป มันจะมีอะไรอีกที่ต้องกังวล?

เคยปั่นจักรยานไปชลบุรี-บางแสน ตามถนนราดยางจากกรุงเทพฯ ในขณะที่บรรดานักปั่นจักรยานจำนวนไม่น้อยในปัจจุบันนี้ยังไม่เคยคิดทำหรือมีโอกาสได้ทำ แล้วจะเอาอะไร? 

 
มีแค่หีบเพลงตัวเล็ก ๆ ก็สร้างความสุขให้กับตัวเองได้ ไม่ต้องมี 120-bass-accordion หรือเครื่องดนตรีราคาแพง...

ไม่ต้องการเครื่องเสียงดี ๆ มี Frequency Response ระดับสุดยอด... ผมต้องการฟังแค่เสียงลมและเสียงนกร้อง

ไม่ว่าจะโด่งดังแค่ไหน...ก็ไม่มีใครอยู่รอดสักคน

เมื่อเวลาผ่านไป เด็กตัวเล็กตัวน้อยที่เคยสอน ตอนนี้ก็เติบโตเป็นหนุ่มสาวกันหมดแล้ว...


เมื่อตายไป...โปรดอย่าได้เสียใจ ผมไม่ต้องการดอกไม้จันทน์หรือขบวนรอทำความเคารพใด ๆ ทั้งสิ้น....

ข้าพเจ้าได้รับสิ่งดี ๆ ที่พระเจ้าประทานให้เป็นพิเศษทุกสิ่งอย่าง ไม่หลงเหลืออะไรที่ต้องรอคอยอีกต่อไป...

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

คิดถึงพี่ดำรง สุ่นกุล

ผ มเพิ่งโพสต์เรื่อง "จากสามเหลือหนึ่ง" ลง บล็อก countdown ได้ไม่นาน... หลายต่อหลายคน จากผมไปแล้ว วันนี้เจอกระดาษซึ่งพี่ " ดำ...