เจ้าอามุย

นั่งอยู่หน้าจอคอมพ์ฯ ที่บ้านห้างฉัตร... ผมใช้เวลาช่วงนึง ตั้งใจฟังเสียงรถวิ่งผ่านไปมาบนถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ลำปาง-เชียงใหม่ หรือเชียงใหม่-ลำปาง (อะไรก็ได้ตามที่อยากเรียก) เส้นทางที่เคยมีฝรั่งนักปั่นท่องโลกขี่จักรยานผ่านไปมาแทบไม่ว่างเว้นวัน!

ภาพนักปั่นจักรยานท่องโลก - นำมาจาก Instagram

เกือบปีมาแล้วซินะที่ไร้ร่างหญิงชายผู้ใช้ชีวิตบนอานจักรยานผ่านมาให้เห็น เจ้า Covid 19 เนี่ยช่างมีอิทธิพลเหลือร้ายจริง ๆ  มันทำให้เส้นสายการเดินทางของผู้คนต้องขาดสะบั้นลงอย่างไม่คาดคิดมาก่อน แล้วยังไม่สามารถบอกได้ว่ามันจะกลับมาต่อติดกันได้อีกเมื่อใด?

การนับถอยหลัง (countdown) ในการเดินทางครั้งสุดท้าย (final trip in 2024) ยังคงดำเนินต่อไปไม่หยุดยั้ง จนกว่าจะถึงเวลาฆ้องชัยถูกตีปล่อยตัวให้ผมกดเท้าปั่นจักรยานออกไปจากจุดเริ่มต้น ถึงตอนนั้นชายผู้มีวัฏจักรชีวิตหมุนผ่านเลยมา ๖ รอบแล้ว คงมิอาจมุ่งหวังว่าจะกลับมาเห็นบ้านเมืองเป็นประชาธิปไตยเต็มใบได้อีกเมือใด! 

 

วันนี้ค้นเจอภาพซึ่งถ่ายไว้ด้วยกล้องฟิล์ม ในวันที่ปั่นจักรยานกลับจากชลบุรีมาขออาศัยพักค้างคืนที่บ้านเพื่อนที่พระโขนง...

 

 

จักรยานที่ใช้ชื่อ "อามุย" ประกอบให้โดยร้านชัยธวัช อยู่ใกล้ประตูเชียงใหม่ 

จักรยานแบบเดียวกันมีทั้งหมด ๓ คัน คุณธวัช (เจ้าของร้านชัยธวัช) ประกอบให้ผมและเพื่อนพายัพอีก ๒  คน (โสฬสและนิทัศน์) เพื่อใช้ทำตามความฝันอันยิ่งใหญ่คือปั่นจักรยานท่องโลก ๔๐ ปีที่แล้วเรื่องของจักรยานยังไม่มีอะไรแปลกใหม่ วัสดุอุปกรณ์ที่นำมาประกอบให้เป็นจักรยานทัวร์ริ่งคันละ ๓ พันบาทก็ได้อย่างแค่ที่เห็น

 

 

"เมืองกรุง" เมืองหลวงของทวยเทพ เมื่อ ๔ ทศวรรษที่แล้วยังไม่ใหญ่โตแลวุ่นวายสับสนเช่นวันนี้ ผมขี่จักรยานร่อนไปมาได้ ตั้งแต่หลังกระทรวง ผ่านวังบูรพา ท่าเรือคลองเตย พระโขนงโยงไปถึงชลบุรี-พัทยา...

 

 

 

ทุกวันนี้ได้อ่านเรืองจักรยานและดูในยูทูป ผมมิได้รู้สึกอิจฉาในอุปกรณ์อย่างดี การขับขี่ของขาแรง หรือการโอ้อวดใด ๆ ทั้งสิ้น รู้ว่าสิ่งที่ได้สัมผัสในอดีตนั้นเป็นยิ่งกว่าประสบการณ์ที่แสวงหาของคนรุ่นใหม่!