วันพุธที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2566

เตือนภัยอีกครั้ง (อย่าเพิ่งเบื่อ)

ช้านี้ผมยังคงเห็นแสงทองจากดวงอาทิตย์ที่โผล่พ้นทิวไม้ทางด้านทิศตะวันออก...

 
ดูเหมือนว่าบ้านห้างฉัตรของผมมีไดโนเสาร์เพิ่มมาอีกหนึ่ง ตัวไม่ใหญ่นัก ผมเห็นมันยืนหันหน้าไปทางทิศใต้ (บ้านปันง้าว)
 

ผมกำลังคิดถึงภัยพิบัติซึ่งเชื่อมั่นว่าจะมาถึงดินแดนขวานทองในไม่ช้านี้ พยายามตั้งมั่นอยู่ในความไม่ประมาท แม้จะมิได้เตรียมพร้อมในด้านเครื่องมือเครื่องใช้เพื่อความอยู่รอด (survival kits) อย่างเต็มที่ร้อยเปอร์เซนต์ แต่ใจของผมพร้อมเสมอที่จะเผชิญกับความเลวร้ายที่จะเกิดขึ้น ไม่กลัววิบัคิภัยใด ๆ แม้กระทั่งความตาย ทุกวันนี้นับถอยหลังอยู่เสมอ แม้ยามเข้านอนหรือตื่นนอนตอนเช้า วันไหนถ้ายังได้เห็นแสงทองส่องฟ้ามากระทบอาคารบ้านลุงน้ำชาก็นับว่าได้รับโบนัสต่ออีกยี่สิบสี่ชั่วโมง!

 

 เห็นภาพข่าวแผ่นดินไหวในอินเดีย ธรณีพิโรธเหมือนโกรธเคืองคนจน ทำให้อาคารบ้านเรือนพังพินาศ

ภาพข่าวจากอินเทอร์เน็ต - ขอขอบคุณ
  
ภาพข่าวจากอินเทอร์เน็ต - ขอขอบคุณ

ผมนึกถึงผนังห้องครัวที่กำลังก่อบล็อก หากแผ่นดินไหวสัก ๖ ริกเตอร์ มันจะแตกร้าวไปถึงไหน?

แผงโซล่าเซลล์จะสั่นไหวแลหลุดร่วง...สิ้นสุดอายุขัยหรือไม่?

"เวียนหัว" ยังคงเป็นอาการที่มารอ เมื่อผมลืมตาลุกจากที่นอนแล้วเดินไปห้องน้ำ แต่ผมก็ไม่กังวล รู้ดีว่าจากนี้ไปเป็นช่วง count down ทุก ๆ เช้าได้รับโบนัสนับเป็นกำไรในชีวิตที่ยืดยาวต่อไปอีกนิด  

 
ผมอยากเป็นนกน้อยมากว่าเจ้าจิงโจ้ผู้น่าสงสาร

ภาพข่าวจากอินเทอร์เน็ต - ขอขอบคุณ

เพื่อน ๆ ที่รักเตรียมตัวให้พร้อมนะครับ วิบัติภัยกำลังใกล้เข้ามาแล้ว!!

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

คิดถึงพี่ดำรง สุ่นกุล

ผ มเพิ่งโพสต์เรื่อง "จากสามเหลือหนึ่ง" ลง บล็อก countdown ได้ไม่นาน... หลายต่อหลายคน จากผมไปแล้ว วันนี้เจอกระดาษซึ่งพี่ " ดำ...