countdown for an unreachable trip

เพิ่งเขียนลงใน facebook ของผม ว่า...

รองศาสตราจารย์ สังศิต พิริยะรังสรรค์ ประธานคณะกรรมาธิการการแก้ปัญหาความยากจนและลดความเหลื่อมลํ้า ได้ชี้ว่าคนไทยกำลังเผชิญกับความมืดมิด มองอนาคตตัวเองไม่ออก 'นรก' ขุมที่ลึกมากเกิดแน่!

มองไม่เห็นอนาคตตัวเองมานานแล้ว...นั่งคิด ๆ ดู ถ้าหากผมยังคงต้องเล่นเปียโนหากินในโรงแรมหรือเล่นอีเล็คโทนในห้องอาหารอย่างที่เคยประกอบอาชีพทำมาหากินในอดีต วันนี้ตาแก่เมืองรถม้าคนนี้คงต้องเผชิญกับภาวะตกงานเป็นแน่นอน โชคดีที่มาถึงจุดนี้แล้ว...ผมไม่มีอะไรหวังอีก ขอเวลาอีกนิดเดียวสำหรับการอัพเกรดเจ้ายักษ์และเตรียมห้องพยาบาล (healing room) ซึ่งจะต้องทำให้เสร็จด้วยงบประมาณอีกเล็กน้อย ก่อนที่จะ "ขาบอยู่"  อย่างแท้จริง!

หลายคนตัดช่องน้อยแต่พอตัวอำลาโลกไปแล้ว ไม่น่าเชื่อจริง ๆ สำหรับแต่ละเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในยุคนี้ ผมไม่จำเป็นต้องนำภาพข่าวในแต่ละมุมโลกมาให้ดู เพราะเชื่อว่าเพื่อน ๆ คงได้เห็นและติดตามมาโดยตลอด หลายคนอาจยังไม่ตระหนักถึงวิกฤตที่จะเกิดขึ้น บางคนสายป่านยังยาว บ้างก็จมไม่ลง ครั้นถึงจุดที่เลวร้ายที่สุด บางครั้งเงินจำนวนมากมายอาจช่วยอะไรไม่ได้ นอกจากสติและการเตรียมตัวที่ดีเท่านั้น

พยายามจะไม่นำลิงค์มาโพสต์ใน facebook อีก หากเพื่อน ๆ ที่ยังไม่เบื่อ ก็เจอกันในแต่ละบล็อกของผมนะครับ...

ผมชอบใจที่ Yongyuth Unchiti  เพื่อนมงฟอร์ตแสดงความคิดเห็นว่า "เตรียมเจ้ายักษ์ไว้สำหรับทริปที่ไม่มีวี่แววว่าจะมาถึง? ผมเองก็เตรียมไว้สองสามคัน...แต่คงไม่มีวันได้ on tour"   อืมม...จริง ๆ ด้วย เจ้า final trip ซึ่งไม่มีวี่แววว่าจะมาถึง (unreachable trip) อย่างที่เพื่อนโย่งของผมกล่าวถึง จึงเป็นแค่ความฝัน แต่ก็เป็นความฝันซึ่งนำมาซึ่งความสุขใจ

ดีใจที่ได้อัพเกรดเจ้ายักษ์ ผมได้ลงมือซ่อม ติดตั้งอะไหล่ และปรับแต่ง ทำให้ได้เรียนรู้เรื่องจักรยานเพิ่มขึ้นจากแค่เพียงใช้งานอย่างเดียว...

ถึงอย่างไรผมก็ยังคงนับถอยหลัง สู่ความฝันเรื่อง final trip ต่อไป!